- бауыршы
- зат. көне. Хан сарайындағы ас-суды, дастарқан жайын басқаратын адам, бас аспаз. – Б а у ы р ш ы ертемен екі өгізше әкеп берді (М. Мағауин, Аласапыран, 179). Жігіттердің ыңғайын байқаған соң, б а у ы р ш ы өзі бастап кетті (Бұл да). Б а у ы р ш ы қызметіне аса сенімиді адамдар тағайындалған (ҚСЭ, 2, 210).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.